به نام خدا
بهره بردن و استمداد از برکات سحرخیزی در سیره علمای ربانی، امری مشهود است؛ برای دعا کردن و قرائت قرآن، نافله شب، درس خواندن و... که در این نوشتار نمونه هایی از آن را از زبان اساتید بزرگ می خوانیم.
توضیح :
توبه، پس از آنکه بنده از وظیفه بندگی سرباز زد واجب است هر چه زودتر به درگاه الهی برگردد و از حق تعالی طلب مغفرت و آمرزش نماید و آمادگی خود را برای فرمانبری اعلام کند. بر این معنی عقل و نقل گواه و آیات و روایات بسیار است.
در قرآن کریم آمده است: توبوا الی الله جمعیا ایها المؤمنون; ای مؤمنان همگی به سوی حق تعالی برگردید و توبه کنید.
امام باقر(ع) فرماید: کسی که از گناه توبه کند بسان کسی است که اصلا گناهی نداشته است.
متفکر و فیلسوف بزرگ، حضرت علامه محمدتقی جعفری; در تابستان 1376 در جمع تعدادی از اندیشمندان درباره مهم‌ترین عامل موفقیت خویش در تحصیل علم و ترویج معارف نورانی اسلام و موفقیتی که در شرح و تفسیر نهج البلاغه کسب نموده است، خاطره‌ای تکان‌دهنده و الهام‌بخش نقل فرمود که برای تمامی مشتاقان سعادت و رستگاری آموزنده و مفید فایده است....
این اسم الهی امید را در زندگی تجدید می کند و این دعوت برای همه انسانهاست، آن اسم تواب خداوند است توبه کنیم تا آزاد شویم .
واما معنای این اسم: توبه یعنی بازگشت خدای تواب هر کسی که به سوی او مراجعه کند می پذیرد و ردش نمی کند و می فرماید:
"وهوالذی یقبل التوبه عن عباده....."
"تنها خداست که توبه را از بندگانش می پذیرد و گناهان را می بخشد...."
این آیه بسیار زیباست زیرا ممکن است تو از انسانی عذرخواهی کنی اما عذرت را نپذیرد یا تو از عذر خواستن به خاطر عدم قبول آن بترسی اما الله تعالی کلمه قبول را در کنار توبه در قرآن آورده است و به ما می فهماند که هیچگاه در تنگنا نمی افتیم و توبه ما قبول خواهد شد:
"غافر الذنب وقابل التواب...."
" خداوندی که بخشنده گناه و پذیرنده توبه است"
